يكي بود يكي نبود

دیشب خونه مامان بزرگت دعا بود اخه میخوان امید به خدا برن مکه از یک طرف میگم خوش به سعادتشون از طرفی نرفته دل تنگشون میشم اخه ادم شاید تا وقتی که تو شهرن با یه تلفن و خبر سلامتیشون دلش ارومه اما همین که پاشون رو از شهر بیرون میزارن انگار بیکسه و هم غمای عالم میاد سراغت ،حالا شاید خدا خواست و ماهم تا مشهد باهاشون بریم کاش میشد تا خود خونه خدا بریم شما دو تاتون دیشب کم نگذاشتین محیا که بخاطر واکسنش بهونه از قبل داشت روز قبل اخه واکسن شش ماهگیش رو خورد قربونش برم شما هم که چشمت به امیر حسین و سارا افتاده بود بدو بدو از پله ها تا اینکه رفتین خونه خاله زهرا یک وضعیت بهتر شد منم دلم ميخواست نهايت سعيمو براي جلسشون بكنم اما هر وقت پذيرايي ميكردم صدا...

ديروز حس خوبي به من دست داده بود  آخه بردمت دندون پزشكي و تو مثل مرد مثل يك به قول خودت پهلوان پنبه رفتي و نشستي از چشمات معلوم ميشد كه داري ميترسي ولي اصلا به روي خودت نياوردي و اين منو خوشحال كرد كيف كردم چون اولش ميگفتي ميشه نريم فردا بريم بعدن بريم و... با خودم گفتم كاش بابابات ميفرستادمت ولي ديدم نه بزرگ شدي حالا بگو از اون ده دوازده تا  دندون كه داري شش تاش خرابه نميدونم كرم هاي دندون فقط فعاليت فعال تو دهن تو دارن آخه تو تقريبا شب در ميون دندوناتو مسواك ميزني اهل پفك وچيپس هم زياد نيستي ولي چه گويم به هر حال بعد از پر كردن دندونت از خانم دكتر يك برچسب جايزه گرفتي و اين برچسب تا قبل از خوابت تو حلق من بود رفتيم خونه مامانم به ريحانه نم...

امروز محیا کوچولوی ما با ساز گیتار آشنا شد و کمی با آن نواخت البته نواختن که نه بازی کردن که صداهای جالبی ازش در میومد اینم عکساش البته بعدش به این نتیجه رسید که همون عروسکاش و بیشتر دوست داره رفت سراغشون   امروز ...

به نام اوست که هرچه دارم از اوست با سلامی دوباره،میگم سلامی دوباره چون چند وقتیه میخوام براتون وبلاگ باز کنم اما مگه قسمت میشه اما حالا قسمت شد و بالاخره تونستم یک وقت ازادی براتون بزارم امیدوارم سلامتی باشه تا براتون بنویسم